Andreas Krieger HEIDI’S VERSTE STOOT
Persoonlijk verhaal, historische les: Over de ervaringen van Andreas Krieger als pion van de DDR-staatsdoping in de strijd der systemen en het belang om daarmee in het reine te komen.
"Ik wilde de eerste vrouw in de DDR zijn die 23 meter kon gooien."
Fasen in het leven van Andreas
Heidi wird im Alter von 14 Jahren an die Kinder- und Jugendsportschule (KJS) delegiert. Hier beginnt ihre Karriere im DDR-Leistungssport. Nachdem sie die erforderlichen Leistungen erbracht hat, wird sie beim SC Dynamo Berlin im Berliner Stadtforum unter strengster Beobachtung auf Medaillenkurs gebracht.
Heidi wird im Alter von 14 Jahren an die Kinder- und Jugendsportschule (KJS) delegiert. Hier beginnt ihre Karriere im DDR-Leistungssport. Nachdem sie die erforderlichen Leistungen erbracht hat, wird sie beim SC Dynamo Berlin im Berliner Stadtforum unter strengster Beobachtung auf Medaillenkurs gebracht.
Von ihrem Trainer erhält Heidi zusätzlich zu den Vitamintabletten, die sie vorher schon bekam, die ersten Dopingmittel – ihre „blauen Pillen“. Einen Namen dafür hat sie nicht. Zudem sind sie nicht mehr originalverpackt; Heidis Trainer gibt sie ihr als „unterstützendes Mittel“.
Von ihrem Trainer erhält Heidi zusätzlich zu den Vitamintabletten, die sie vorher schon bekam, die ersten Dopingmittel – ihre „blauen Pillen“. Einen Namen dafür hat sie nicht. Zudem sind sie nicht mehr originalverpackt; Heidis Trainer gibt sie ihr als „unterstützendes Mittel“.
Heidi Krieger gewinnt die Goldmedaille bei der Leichtathletik-Europameisterschaft in Stuttgart im Kugelstoßen der Damen. Die Kugel fliegt 21,10 Meter weit!
Heidi Krieger gewinnt die Goldmedaille bei der Leichtathletik-Europameisterschaft in Stuttgart im Kugelstoßen der Damen. Die Kugel fliegt 21,10 Meter weit!
Die Mauer fällt, der Kalte Krieg geht zu Ende und Heidi ist weiterhin Hochleistungssportlerin. Doch schon zwei Jahre später, im Alter von 26 Jahren, beendete sie ihre leistungssportliche Karriere, da ihr Körper vom dopinggestützen Training kaputt ist.
Die Mauer fällt, der Kalte Krieg geht zu Ende und Heidi ist weiterhin Hochleistungssportlerin. Doch schon zwei Jahre später, im Alter von 26 Jahren, beendete sie ihre leistungssportliche Karriere, da ihr Körper vom dopinggestützen Training kaputt ist.
Die Wende in Heidis Leben: Ein Freund und Kollege führt ihr vor Augen, was mit ihr los ist. Er kann Heidi den Namen nennen, nach dem sie lange gesucht hat: Transsexualität
Die Wende in Heidis Leben: Ein Freund und Kollege führt ihr vor Augen, was mit ihr los ist. Er kann Heidi den Namen nennen, nach dem sie lange gesucht hat: Transsexualität
Aus Heidi Krieger wird nach drei Jahren endgültig Andreas Krieger. Die Entscheidung, als Mann weiterzuleben, rettet ihm nach eigenen Worten das Leben.
Aus Heidi Krieger wird nach drei Jahren endgültig Andreas Krieger. Die Entscheidung, als Mann weiterzuleben, rettet ihm nach eigenen Worten das Leben.
Erst die Dopingprozesse im Jahr 2000 gegen die Verantwortlichen des DDR-Dopings bringen Andreas die schmerzhafte Erkenntnis, dass er jahrelang unwissentlich gedopt wurde.
Erst die Dopingprozesse im Jahr 2000 gegen die Verantwortlichen des DDR-Dopings bringen Andreas die schmerzhafte Erkenntnis, dass er jahrelang unwissentlich gedopt wurde.
Andreas heiratet Ute Krieger-Krause (geb. Winter), die er zwei Jahre zuvor bei den Doping-Prozessen kennenlernte: „Die Frau ist für mich der Sechser im Lotto mit Zusatzzahl. Ich bin reich beschenkt worden.“
Andreas heiratet Ute Krieger-Krause (geb. Winter), die er zwei Jahre zuvor bei den Doping-Prozessen kennenlernte: „Die Frau ist für mich der Sechser im Lotto mit Zusatzzahl. Ich bin reich beschenkt worden.“
"Voor de staat was het collectief belangrijker dan het individu. De implementatie van partijdoelen was belangrijker dan de zelfrealisatie van het individu. De veronderstelde superioriteit van het socialisme ten opzichte van het kapitalisme zou zich vooral weerspiegelen in sportief succes."Andreas Krieger
Achtergrond van de DDR-staatsdoping
Kogelstoten vrouwen: bijna 23 meter aan het eind van de jaren ’80
Bij het kogelstoten wordt een metalen kogel zo ver mogelijk gestoten door een explosieve duwende beweging te maken met de arm. In de Oudheid werden hierbij stenen gebruikt. Later werden deze vervangen door kanonskogels. In 1860 werden de afmetingen en het gewicht van de kogels vastgelegd. Het eerste officiële wereldrecord bij de vrouwen was 10,15 meter. Pas in 1977 werd de 22-metergrens door een vrouw overschreden. Tien jaar later, in 1987, vestigde Natalya Lisovskaya in Moskou het huidige wereldrecord van 22,63 meter. Geen enkele vrouw heeft dit record kunnen overtreffen en de 23 meter is nog nooit bereikt.
Stuttgart 1986: het eerste Europees Kampioenschap atletiek in Duitsland
Er hing een enthousiaste sfeer in het Neckar stadion in Stuttgart tijdens het Europees Kampioenschap atletiek in 1986. Ook de atleten die geen medailles behaalden werden aangemoedigd door de fans. De atleten van de voormalige Sovjet-Unie stonden bovenaan in de medaillespiegel. Ze werden op korte afstand gevolgd door de Oost-Duitse atleten, hoewel beide landen evenveel gouden medailles hadden behaald. De Sovjet-Unie en Oost-Duitsland domineerden van 1972 tot 1988 de medaillespiegel van de Olympische Spelen.
Talentontwikkeling in Oost-Duitsland
In Oost-Duitsland werden topsporters via een systeem opgeleid dat bestond uit drie categorieën. Dit systeem omvatte de trainingsopbouw van kind tot volwassene. Voor jonge sporters uit categorie 1 waren er speciale trainingscentra, die de sporters elk jaar testten. Als ze hierbij goed genoeg presteerden, werden ze naar een speciale school voor jonge topsporters (KJS) gestuurd.
Deze school vormde het scharnier tussen enerzijds de talenten bij de trainingscentra en anderzijds de professionele en gespecialiseerde sportclubs, die bovenaan de piramide stonden van het Oost-Duitse topsportsysteem. Alleen de allerbeste en meest getalenteerde Oost-Duitse sporters werden naar sportclubs zoals Dynamo Berlin gestuurd.
Staatsplan 14.25
In Oost-Duitsland was internationaal sportsucces een officieel staatsdoel. Het werd gebruikt om aan te tonen dat het socialistische politieke systeem superieur was. Tegen deze achtergrond implementeerde de Socialistische Eenheidspartij van Duitsland (SED) Staatsplan 14.25 Achter dit staatsplan hield zich een uitgebreid systeem schuil voor zowel georganiseerd dopinggebruik als onderzoek naar en ontwikkeling van dopingmiddelen. Vanaf 1974 werd Staatsplan 14.25 van boven naar beneden doorgevoerd. Van de SED naar het Nationaal Olympisch Comité, naar de sportartsen en wetenschappers, tot aan de coaches. Met als gevolg dat minderjarige sporters dopingmiddelen kregen, meestal in de vorm van pillen.
Meer sportbiografieën uit de DDR en de Bondsrepubliek Duitsland
Alwin J. Wagner
Meervoudig atletiekkampioen discuswerpen
Met 26 jaar was Alwin Wagner nog vrij van doping. Hoewel Alwin Wagner werd verhandeld als een grote discuswerpen talent en voldeed aan de internationale normen voor de kampioenschappen, werd hij door de Duitse Atletiek Federatie (DLV) voor geen enkel kampioenschap genomineerd. Hij had zogenaamd geen kansen voor de eindstrijd.
Toen het contract van zijn toenmalige discus-bondscoach vanwege gebrek aan succes door de Federatie niet verlengd werd en een voormalig actief persoon zijn positie overnam, werd Alwin met beloftes in de anabolen scene gelokt.
Hij beloofde hem, dat zijn prestaties tot wel 10% beter zouden worden en men zijn naam zeer vaak in de media zou vermelden. Alwin probeerde de pillen, die hem zonder bijsluiter werden overhandigd en de beloofde verbeteringen werden waar. Wagner verdiende door de wedstrijden en andere neveninkomsten bijna vijf keer meer dan een hoofdcommissaris van politie. Over de bijwerkingen en risico’s werd niet gesproken.
Om te kunnen concurreren met de beste werpers in de wereld, slikte Alwin meer pillen en liet zich zelfs injecties toedienen, zonder te weten welk middel werd geïnjecteerd. Na een aantal jaren probeerde Wagner de methoden van de DLV openbaar te maken, maar er kwam geen reactie. In 1981 werd Alwin Wagner voor de eerste keer Duitse kampioen discuswerpen en ging naar de pers. Maar noch de politiek, noch het publiek reageerden.
Heike Knechtel
Voormalig atlete middellange afstand lopen
Heike Knechtel, geboren in 1963, bezocht met 13 jaar de Kinder- und Jugendsportschule (KJS) van de SC DHfK Leipzig. Ze startte als een middellange afstand loopster. Maar na slechts twee jaar werd Knechtel uitgeschakeld. Ze dacht toen in eerste instantie geen slachtoffer van doping misbruik te zijn.
In de loop van de tijd bevocht Heike haar master’s degree in Pedagogie en de Sociale gedragswetenschappen. Maar haar pad verliep over keien. Heike Knechtel moest meerdere malen geopereerd worden. In 2003 werd bij haar de diagnose borstkanker vastgesteld. Pas toen haar dienstverband als directrice van een Sociaal Adviescentrum in augustus 2014 als gevolg van “volledige arbeidsongeschiktheid” in de ijskast gezet werd, wordt het Heike duidelijk dat ze een slachtoffer van de DDR gedwongen doping is geworden.
Knechtel herinnert zich de toediening van anabole steroïden van 13 tot 15 jaar door de trainer. Er moesten ook tabellen ingevuld worden over het nemen van de zogenaamde vitaminepillen.
Heike ernstige ziekten werden medisch gecertificeerd – ze is een erkend doping slachtoffer. Tegenwoordig is Knechtel een lid en preventiemedewerker van de DOH e. V..
Ute Krieger-Krause
Voormalig sport zwemster
Ute Winter is een jaar na de bouw van de Muur geboren. Met vijf jaar leert ze zwemmen en in 1973 wordt ze aan de Kinder- und Jugendschule Magdeburg aangenomen. Een lang gekoesterde droom. Vanaf zeven uur zwemt ze eindeloos baantjes. Dan – Ute winter is elf – staan de bekers met de “vitamine” tabletten op de rand van het zwembad. “Ik voelde de ogen van de trainer, als we ze slikten.” We werden daarbij continu aangespoord. Ze wordt steeds beter, successen volgen. Met 14 jaar behoort ze tot de kring van Kader II, haar trainingsgroep bestaat nu nog maar uit 4 meisjes.
In 1977 wordt ze lid van de Olympische ploeg. Nu ligt naast de bekende middelen nieuwe blauwe pillen. De structuur van de opleiding wordt ondersteund met een anabolicum. Haar spieren groeien, schouders, armen, nek worden steeds krachtiger. Ute vervreemd van haar eigen lichaam. Ze begint zichzelf uit te hongeren, maar in plaats van af te nemen, neemt ze steeds meer toe.
Hard, bijna eindeloze trainingen zijn ondraaglijk voor Ute Krause. Met 16 jaar stopt ze definitief. De Olympische Spelen zijn niet meer aantrekkelijk.
„In me was alleen nog maar stilte“ Ute valt in een zwart gat, boulimia komt in de plaats van de training en gaat gepaard met ernstige depressies. Ze wordt psychiatrisch behandeld. 20 jaar had ze nodig om haar ziekte te onderkennen, te benoemen en te leren leven.
Ze trouwde Andreas Krieger.
Dagmar Kersten
Voormalig turnster
Dagmar Kersten, geboren 1970. Op grond van haar turntalent werd zij met 9 jaar ontdekt en naar het Kinder- und Jugendsportinternat in Berlijn afgevaardigd. Haar vaardigheden ontwikkelden zich snel en ze startte al met 15 jaar op EK en WK.
Vanwege de enorme extreme belastingen in het turnen en in combinatie met ondersteunende middelen, ontwikkelde zich bij haar een ernstige vertebrale schade. Dagmar was gedwongen een jaar te pauzeren, omdat het risico van een dwarslaesie niet was uit te sluiten.
Al tijdens haar comeback liep ze opnieuw zo’n zwaar blessure op, dat een volgende start op het WK in 1987 onmogelijk was.
Voor de deelname aan de Olympische Spelen 1988 werd Dagmar in samenwerking met trainers en artsen startklaar geïnjecteerd.
In 1988 beëindigde Dagmar, na aanvaringen met trainers en functionarissen haar sportcarrière. In de context van de processen rond de zwemmers en door het bezoek van de politie omtrent een uitspraak over doping misbruik, werd Dagmar zich pas na een eigen uitgebreid onderzoek bewust, dat ze in haar actieve carriere zwaar gedrogeerd werd.
Tegenwoordig leidt Dagmar een school voor vecht- en bewegingskunst, maakt kinderen sterk en is betrokken bij de preventie van doping en geweld.
Thomas Götze
Voormalig atleet in discuswerpen en kogelstoten
Als kind en tiener was Thomas Götze enthousiast over zwemmen, voetbal en schaken. Hij bleef echter, gestimuleerd door het DDR-sportsysteem, in de atletiek hangen. Götze trainde van 1976 tot 1978 in de disciplines discuswerpen en kogelstoten als een jong talent aan een sportschool voor kinderen en jongeren in Dresden. Daar werden hem zonder dat hij dat wist zogenaamde “ondersteunende middelen” als vitamine door zijn trainer toegediend.
De prestatie, die hij behaalde, b.v. in het hamerwerpen namen met 15m per jaar toe. Thomas’ sportieve ontwikkeling verliep dus veelbelovend tot een langdurige schouderblessure optrad. Dit had een genadeloze uitschakeling tot gevolg.
Tegenwoordig heeft Götze te kampen met ernstige gezondheidsgevolgen door deze criminele verstrekking van doping door verantwoordelijken van de DDR- staatsdoping.
Samen met Andreas Krieger en andere voormalige atleten is hij betrokken geweest bij preventie van doping.
Projectpartner van het Anreas Krieger-verhaal
- USADA: https://www.usada.org/
- iNADO: https://www.inado.org/
- Dopingautoriteit: https://www.dopingautoriteit.nl/
- Slovenska antidoping organizacija: https://sloado.si/
- Antidopingová agentúra SR: https://www.antidoping.sk/
- Latvijas Antidopinga birojs: https://www.antidopings.gov.lv/
- Sluzba Za Antidoping: https://antidoping-hzta.hr/
- Polska Agencja Antydopingowa: https://antydoping.pl/
- Türkiye Dopingle Mücadele Komisyonu: https://www.tdmk.org.tr/
